”දේශපාලකයන් නරක් කරනු ලබන්නේ නිලධාරීන් විසිනුයි”
මේ කතාවට පාදක වූයේ ආර් පේ‍්‍රමදාස ජනාධිපතිවරයාය. ඔහු ඉතා දරදඬු පාලකයකු වූ අතර රජයේ නිලධාරීන් සිටියේ ඔහු ඉදිරියේ දෙකට නැවීගත්වනම ය. ”ජනාධිපති උතුමාණන් වහන්සේ” යනුවෙන් ජේ ආර් යුගයේ ඇරඹි නිවට ඇමතීම පේ‍්‍රමදාස යුගයේදීත් ඉතා යහමින් පැවතුණි. පේ‍්‍රමදාස යුගය ජේආර්ගේ යුගයටත් වඩා පාදඩ යුගයක් වූ බැවින් තත්වය වඩාත් භයානක විය.
”ඉංජිනේරුවන් අවශ්‍ය නැත.. මේසන් බාස්ලා හිටියාම හොඳටම ඇති” යනුවෙන් පේ‍්‍රමදාස ප‍්‍රසිද්ධ ප‍්‍රකාශයක් කළ තැන සිටි සිවිල් ඉංජිනේරුවන් නිවට ලෙස සිනාසෙමින් සිටියේ ප‍්‍රාණ භය නිසාම බව අපි දැන සිටියෙමු. පේ‍්‍රමදාස ජනාධිපතිවරයා බලයෙන් හිස උදුම්මාගත්, උද්දච්ඡ, අනක් ගුණක් නැති, දේශපාලකයකුය යන්න ප‍්‍රසිද්ධව තිබූ කාරණයයි. ඔහුට විරුද්ධව වචනයක් හෝ කතා කිරීම මරණයට අත වැනීමකි කියාත් ප‍්‍රසිද්ධව තිබුණි. සමහරු අප‍්‍රමාණ උදාහරණද ගෙන හැර පෑහ.
බුද්ධිමත් ඉංජිනේරුවකු වූ අපේ දේශකයා රජයේ එක්තරා ආයතනයක ඉහළ නිලධාරියකුව සිටියේ ය. ඔහුගේ ආයතනයේ විවිධ කටයුතු සඳහා ජනාධිපතිවරයා හමුවන්නට ඔහුට සිදුවිය.
”ඔහු හමුවුණ හැම අවස්ථාවකදීම මම ඔහු ඇමතුවේ Mister President කියලා.. ඔහු ඒ ඇමතීමට කිසිම අප‍්‍රසාදයක් පෙන්නුවේ නැහැ.. අපේම නිලධාරීන් තමයි නිවට කම පවත්වාගෙන යන්නෙ.. එහෙම නිවට වෙන්න අවශය නැහැ” අපේ දේශකයා කී හැටි මට තවම මතක ය.
පේ‍්‍රමදාස යුගයේදී ප‍්‍රාණ භය නිසා නිවටව සිටියත් දැන් නිළධාරීන් දේශපාලකයන් ඉදිරියේ නිවට වතක් පාන්නේ නිවට කමටම නොවේ යයි මම සිතමි. එසේ කරන්නේ දේශපාලකයා ගොනාට අන්දවන්නට තමන්ට හැකි යයි නිලධාරියා සිතන නිසා ය. මේ දේශපාලකයෝද ගොනාට ඇන්දෙන්නටම මග බලා සිටිනා මෝඩයෝ වෙති.
බොහෝ දේශපාලකයන් ඉතා අප‍්‍රසන්න චරිත ඇත්තවුන් වුවද, මේ යකුන්, කියන තරම් කලූ නැත. ඔවුන් වටා රැස් වළලූ මවන්නේ ඔහු වටා සිටින්නන් ය. ඒ රැස් වළලූ පෝෂණය කරන්නෝ නිලධාරීහු වෙති. එසේ කරන්නේ එමගින් දේශපාලකයා ගොනාට අන්දා වරප‍්‍රසාද ලබන්නට හැකි බව ඔවුන් දන්නා නිසා ය. අවම වශයෙන් තමන්ගේ රැකියාවේ සුරක්ෂිත බව රැක ගන්නට හැකි වෙතැයි ඔවුන් සිතන නිසා ය.
රජ්ජුරුවන් හෙලූවැල්ලෙන් පාරේ ගිය කතාව නොදන්නා කෙනෙක් නැත . රජ්ජුරුවන් හෙලූවැල්ලෙන් පාරේ ගියේ ඔහු ගොනාට ඇන්දූ නිළධාරීන් නිසා ය. රජ්ජුරුවන්ගේ ගොන් කම වූයේ තමන්ගේ නිලධාරීන් තමන් ගොනාට අන්දවන්නේය යන්න තේරුම් නොගැනීම ය. එහෙම තේරුම් ගන්නට හැකි රජවරුන් එදා සිටියේත් නැත. අද සිටින්නේත් නැත.
විවිධ ඉදිකිරීම් සඳහා මුල්ගල් තැබීමේදී හෝ පැල සිටුවේමීදී හෝ දේශපාලකයාට පහසුවෙන් බිමට පහත්වනු පිනිස වළවල් කැපීම දැන් විහිලුවක් බවට, නැත්නම් අප‍්‍රසන්න දැක්මක් බවට පත්වෙමින් තිබේ. මේ ගොන්පාට් එක අප පළමුව දැක්කේ රාජපක්ෂ පාලනයේදී ය. සිරිසේන යුගයේදීත් ඒ ගොන්පාට් එක එලෙසම ක‍්‍රියාත්මක වෙමින් තිබේ.
මෙහි වරද නිලධාරීන් අත නොවේ. උන් කරන්නේ දැනුවත්වම දේශපාලකයා ගොනාට ඇන්දවීමයි. තමන් ගොනාට නෑඳ ඉන්නට තරම් බුද්ධිමත් දේශපාලකයන් අපට නැත. උන් කරන්නේ නිලධාරීන් කපා දෙන වලේ බැස ජනතාව ඉදිරියේ වැළලී යාමයි.
”මගේ කොන්ද නවන්නට පුලූවන්. ඒ නිසා වළවල් කපන්න එපා” කියා නිළධාරීන්ට කියන්නට හැකි එකදු දේශපාලකයකු තවමත් අපට හමු වී නැත. එවන්නන් හමුවේ යයි සිතන්නේද නැත.
මේ සිරි ලංකාව ය.
